قصة القفص الحديدي

بحيره معقوله يكون هوالالالا مستحيلهه وليه مستحيل يا وعد ده مكانوودى بلدهانا اللى ضيفه هناهاااااح يارب السنتين دول يعدو على خيرومجتمعش بيهم ابدآلانى لا هقدر اسامحههم ولا هقدر اكرههمولا هقدر اخفى مشعرى اللى حولت انساها طول السنين اللى فاتت دىبس صعبصعب اوى
.. فى بهو عمارة ادهم ..
كانت تقف فرقت الۏحش ووجههم تمتلأ بالحزن و التفاجأ و الحيره والتفكير ف بجد رجعت بعد تلك السنوات اللى مرت على تفارقهم 

فقالت شمس بتفاجأ معقوله دى وعد جت بعد 8 سنين فراق
حياة بسعاده واخيرآ رجعتده احنا كنا فقدين الامل انها ترجع من تانىبسحصل و رجعت
عبدالرحمن بحيره بس انا حاسس انها حست بينا يا كبادن
احمد بتفكير ازاى ده
عبدالرحمن بسخريه زى السكر فى الشاىاففف اكيد لما ادهم لمس اديهااكيد حست بيهمتنساش انهم كانوووو
حط معتز اديه على كتف ادهم وقال بتسائل ساكت ليه يا ادهم ما تشاركنا فى الكلام يا وحش
ادهم بتنهيده عميقه يعنى عاوزنى اقول ايه يا معتز 
معتز باهتمام ايه حاجهالمهم متقعتش ساكت كدالان السكات ولا هيفيدك اي حاجهغير انه هيقلب عليك الواجع مش اكتر يا صاحبى
انچى بتفكير بس تعتقدون انها لسه فكرانه
محمد بسخريه هه وهوا اللى عملناه فيها سهل يتنسى يا انچى 
بان على وجه انچى الضيق من توجه حديث محمد لها فقال احمد بتنهيده احنا عملنا كدا علشنها هيا يا محمد 
حياة پألم ومتنسوش ان مش هيا بس اللى اضررت من الموضوع دهزى ما هيا فقدتانا كمان فقدنا حاجات كتيره غاليه علينا
نظر الكل ل حياة بحزن شديد فقال عبدالرحمن طب ما نعرفها يا جماعه بكل دهونعطى ليها حريت الاختيار
ادهم بصرامه لأ يا عبدالرحمن ممنوع منع تاام ان حد فيكم انتم السابعه تحاولو تعرفوها اي حاجه من اللى حصلت فى الماضىمافهوم
الكل بتنهيده حزينه ماقهوم يا ادهم 
شمس بهدوء طب احنا هنمشى احنا علشان الوقت اتأخريلا يا انچى تصبحو على خير
انچى تصبحو على خيرونتقابل بقا بكره
احمد لا بكره ويك اند انتم نسيتو ولا ايهبصو خلينا نتقابل بكره فى الكافيه المفضل لينانفطر سوا و ندرتشتمام
الكل بموافقه تمام
وحيه الكل بعض البعض و رحل كل واحد فيهم لمنزله مابين طلع ادهم إلى منزلهم بملامح حزينه و شارده بشده فدخل إلى المنزل و مباشردآ إلى غرفته و رما بجسده الرياضى إلى فراشه وهوا يتذكر تلك الذكريات الجميله الذم لم ينساها يومآ واحد ان ينام وهوا يعرضها امام اعينه مثل شريت فلم 
فى الاسكندريه و خصوصآ فوق سطح عمارد دولد الاخت الكبيره الحنونه لابطلنا وشخصيه مهمه فى الروايه ولاكن رح نعرف عليها بعدين فى الاحداث القادمه كان يقام فوق السطح عيد ميلاد ادهم و كانت الشله تحتفل به مثل كل سنه بحب اخوى 
فقال معتز بمرح عيد ميلادة سعيد يا ادهووووم 
ادهم حضڼ معتز وقال بابتسامه وانت طيب يا معتز 
شمس بابتسامه عقبال مليون سنه فى سعاده و عارفيه يارب يا ابو الصحاب هههههههه
ادهم بضحك وانتى طيبه يا شموسه تسلمو والله يا جماعه على الحفله دى
عبدالرحمن بمرح على ايه ياعم انتما انت عارف ان دودو هيا اللى مسعدانى فى كل حاجهوحته علشان عيونك اتبرعت لينا بسطح عمارتها كماناي خدمه ياعم
محمد وبعدين عيب عليك يا ابن عمى لما تقولكداده احنا اصدقاء ياراجل اهو بقالنا 10 سنين تقبيضه هههههههه
احمد بمزاح انا بقول كفايه بقا على كداولا ايه 
حياة بمرح وانت مالك يا برعى ياخويليه حاشر منخيرك فى كل حاجه كدا
احمد بغيظ بتهزقلك بالتوبه يابت
محمد برفع حاجب طب حاول كدا اعملها يااا حوده 
احمد بتراجع هونااا قولت حاجه يابو الصحاب ههههه 
انچى بضحك يا جبااانمكنش العشم يابو الرجوله
احمد بغيظ بس يابت 
حياة شقيقها محمد بحب و اخرجت لسانها ل احمد باستفزاز مابين نظر لها احمد بغيظ و توعد فذهبت شمس تجيب شيء وبالخطأ اصقتت ميكرفون الحفل من فوق السطح وهوا مزال متعلق بالسماعه وهوا متعلق فى الهواء 
فقال عبدالرحمن بتمنى ياااا الواحد بيتمنه اننه نعمل الحفله دى مره تانيهبس فى حفل التخرج بأذن الله
الكل بتمنى ان قى يوم يتحقق حلمهم منذ الصغر اللهم امين 
ففجأه تفاجأ الكل